بررسی ارتباط زیارت امام رضا(ع) با احساس شادکامی و رضایت از زندگی

سابقه و اهداف: دین و مذهب از رکن­های اصلی فرهنگ هر ملتی است و جامعه را هویت و انسجام می­بخشد و در افراد جامعه حس هم­بستگی به وجود می­آورد. دستورهای دینی، مراسم­ها و آیین­های دینی، همگی عامل­هایی است که می­تواند در درمان و پیشگیری اختلالات روانی و همچنین برای ارتقای بهداشت روان، به نحو مؤثری به کار گرفته شود. اما یکی از مناسک دینی مؤثر در درمان اختلالات روانی، زیارت است که می­تواند نقشی مهم در سلامت روان افراد داشته باشد. هدف پژوهش حاضر نیز تعیین رابطه­ی بین زیارت امام رضا(ع) با احساس شادکامی و رضایت از زندگی، از یک سو؛ و نقش زیارت در پیش­بینی آن­ها، از سوی دیگر است. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است و جامعه­ی آماری نمونه، زائران و مجاوران حرم امام رضا(ع) است؛ که 382 نفر از افراد در این پژوهش به شیوه­ی انتخاب در دسترس شرکت کردند. در این تحقیق برای سنجش نمره­ی زیارت افراد، از  پرسش­نامه­ی محقق­ساخته­ی زیات امام رضا(ع) استفاده شد، که دارای20 پرسش مربوط به نگرش به زیارت و عمل به زیارت بوده است. این پرسش­نامه به صورت مقیاس لیکرت چهار درجه­یی 1 تا(از کاملاً مخالفم تا کاملاً موافقم) تقسیم بندی شده است. دامنه­ی نمره­های کلی این پرسش­نامه از 20- 80 است. افزون بر این، مقیاس احساس شادکامی آکسفورد و مقیاس رضایت از زندگی دینر، برای دو متغیر احساس شادکامی و رضایت از زندگی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده­ها نیز با استفاده از نرم افزار spss(نسخه­ی 20) و روش­های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون دو متغیره انجام گرفت. یافته ها: یافته­ها نشان داد که بین میزان نگرش و میزان عمل به زیارت امام رضا(ع) با احساس شادکامی و رضایت از زندگی، در سطح(001/0 p<)، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین زیارت، پیش­بینی­کننده­ی معنی­داری در سطح(001/0 p<) برای احساس شادکامی و رضایت از زندگی بوده و میزان این تأثیر برای احساس شادکامی، 66/0beta=؛ و برای رضایت از زندگی، 49/0beta= بوده است.  نتیجه گیری: در نتیجه می­توان گفت که زیارت امام رضا(ع) که آیینی مذهبی در جامعه­ی شیعی است، می­تواند احساسات روان­شناختی افراد را تحت تأثیر قرار دهد و زمینه­ی شادکامی و رضایت از زندگی آن­ها را فراهم نماید.